Γράφει η Κική Περβανά, πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Μαρώνειας «Ιππαρχία»
Κι ήρθε η ώρα, μια ιστορία να σας πω, για τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός. Εκείνη τη νύχτα όλη η πλάση είδε ένα θαύμα. Ο ουρανός γέμισε φωτεινά αστέρια, μα ένα ξεχώριζε από όλα τα άλλα. Ο αέρας δυνατός και κρύος. Σε μια φάτνη ενός στάβλου είχε γεννηθεί ο Χριστός. Ο αέρας, περνώντας έξω από το στάβλο είδε το νεογέννητο Χριστό και έγινε απαλός σαν χάδι.
Ξεκίνησε μια χαρά να μεταφέρει το χαρούμενο γεγονός, λέγοντας ότι πρέπει να του πάνε και κάποιο δώρο.
Οι βοσκοί πήγαν στον Χριστό γάλα. Τα ζώα μαζεύτηκαν γύρω από τη φάτνη και με την ανάσα τους πρόσφεραν ζεστασιά, κι ο αέρας συνέχιζε να μεταφέρει το μήνυμα, μέχρι που έφτασε σ’ ένα δάσος με έλατα. Τους είπε για το θαυμαστό γεγονός, όπως και ότι πρέπει να πάνε κάποιο δώρο.
Μα εμείς δεν μπορούμε να κινηθούμε για να πάμε κάποιο δώρο απάντησαν τα έλατα. Ο αέρας γύρισε στο στάβλο και ψιθύρισε στο αφτί του Χριστού, το πρόβλημα που είχαν τα έλατα. Ο Χριστός είπε: Εάν κάνουν μια καλή πράξη είναι σαν να μου έκαναν το πιο ωραίο δώρο.
Τα έλατα σε όλη την διάρκεια σκεφτόταν τι δώρο θα μπορούσαν να προσφέρουν.
Και τότε βλέποντας τα πουλάκια να είναι παγωμένα και να κρυώνουν, άνοιξαν τα κλαδιά τους και αυτά μπήκαν μέσα, μετά έκλεισαν τα κλαδιά και έτσι τα πουλάκια βρήκαν ένα ζεστό μέρος να φυλαχθούν. Όταν επέστρεψε ο αέρας και είδε την πράξη αυτή, πήγε πάλι στον Χριστό και του είπε την πράξη που έκαναν τα έλατα. Ο Χριστός ευλόγησε τα έλατα και ευχήθηκε να πέσουν αστέρια από τον ουρανό και να τα στολίσουν.
Αυτό το παραμύθι από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά, έφτασε και στα δικά μου χρόνια.
Καλά Χριστούγεννα
https://www.xronos.gr/arthra/ena-hristoygenniatiko-paramythi-gia-oloys-apo-tin-ipparhia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου